Oordelen. Ik had ze veel over anderen. Ik zag ze veel in anderen over mij. En ze hebben mij behoorlijk tegengehouden om stappen te zetten in online marketing.

Mij houd je niet voor de gek

Ik heb van mijn ouders altijd meegekregen dat tv-reclames te mooi om waar te zijn. Wat je in die reclames ziet zijn gewoon verkooptrucjes. Daar trap je alleen in als je stom bent. Nou, ik ben niet stom, dus ik trap er natuurlijk niet in! Met die basishouding keek ik naar alle mooie, grootse verhalen die op mij afkwamen in ondernemersland. Elke keer weer kroop ik bij zo’n verkooppraatje in elkaar. Het bracht werkelijk een orkaan aan gedachten teweeg! Te mooie, perfecte plaatjes. Ik dacht bijvoorbeeld: zo mooi en perfect ben ik zelf niet, dus kan ik mijn eigen diensten dan wel aanbieden? Nep. En: zo perfect kunnen ze zelf toch ook niet zijn? Die mensen waren namelijk behoorlijk vol van zichzelf. Dit is mijn eigen non-acceptatie, want zo positief zou ik nooit over mezelf durven praten.

Sceptisch over beloftes die gedaan werden

Ook was ik sceptisch of de beloftes die gedaan werden, wel konden worden waargemaakt. En even eerlijk hé, ik denk dat we allemaal wel eens het tegendeel hebben gezien. Dat tegendeel hebben we bijvoorbeeld zelf meegemaakt of bij collega onderneemsters gezien. Overpromise and underdeliver. Zo is natuurlijk lang niet iedereen. Er zijn absoluut ondernemers die veel waarde leveren en dat helder kunnen communiceren. Toch kleurde de beloftes die mij gedaan werden mijn blik op het aanprijzen van diensten ontzettend negatief. Dat komt doordat ik echte waarde bieden het allerbelangrijkste vond (en nog steeds vind).

Oordeel of excuus?

Interessant genoeg waren de oordelen die ik had over anderen die wel luidkeels hun diensten aanprezen, niet eens de grootste hindernis in online marketing. Stiekem gebruikte ik het ook een beetje als een excuus. Ik gebruikte het als een uitweg om maar niet zelf na te hoeven denken over het aanprijzen van mijn diensten. Dat vond ik namelijk ontzettend spannend. Toen ik doorhad wat het echt was, liet ik mij niet meer door dit oordeel tegenhouden. Door gewoon mezelf te zijn en te blijven, kan ik er immers zelf voor zorgen dat ik niet gebakken lucht verkoop. Dat hoeft dus niet het probleem te zijn :).

Oog in oog met mijn angst

Dan nu hét moment. Trainen Doe Je Samen had een website en sinds een maandje een Instagram-account. Dream Unlocked bestond nog niet. Er kwam een idee in mijn hoofd op; maak een Facebook bedrijfspagina aan. Eerlijk is eerlijk. Die gedachte was niet nieuw, maar ik schoof hem gewoon elke keer weer vrolijk onder de tafel. Doei. Instagram durfde ik wel aan, vrijwel niemand die ik kende uit mijn niet-ondernemersleven was daar actief. Op Facebook veilig in afgeschermde groepen vertoeven, is ook prima. Een echte Facebookpagina? Die zou iedereen zien. Dat voelde als een soort statement: hier ben ik en dit is wat ik doe. Ik sta hier 100% achter.

Precies daar zat ook de gevoelige plek

Ik stond er namelijk niet voor de volle 100% achter. Het was absoluut helemaal wat ik wilde, waar ik gelukkig van werd, wat klopte voor mij. Toch kon ik mij tegelijkertijd niet voorstellen dat mensen uit ‘mijn vorige leven’ dat zouden snappen. Is het oké dat ik mijn kersvers afgeronde masterdiploma aan de wilgen hang om mijn droom achterna te gaan? Zouden mijn ex-collega wetenschappers niet minder goed over mij gaan denken? Zouden mensen denken dat ik gefaald had en daarom dit ben gaan doen?

Voor mijzelf kiezen

De angst voor het oordeel van anderen dat ik gefaald had hield me tegen. Deze oordelen heb ik na verloop van tijd en door ervaring stukje voor stukje langzaam los kunnen laten. Elke heerlijke werkdag, elk klantcontact, elke review, elk idee dat ik enthousiast uitwerkte, bevestigde namelijk opnieuw en opnieuw dat dit gewoon klopt voor mij. Dat deze keuze bij mij past en hallo, dat het ook mijn keuze is! Dit besef bracht me weer een grote stap dichter bij durven de Facebookpagina op te zetten! Maar er zat nog een hindernis in de weg…

Wanneer durf je van leerling naar leraar te gaan?

Zoals bijna iedere puppy-eigenaar ben ik zelf begonnen als cursist bij een hondenschool. Daarnaast liep ik veel stages bij verschillende hondenscholen. Heerlijk! Mijn trainingswieltjes mochten er al snel af. Ik mocht namelijk al vrij snel zelfstandig lesgeven (als onderdeel van de stage). Wanneer hak je de knoop dan door en zeg je “ik ben er klaar voor, ik kan het zelf!”? In het starten van mijn onderneming en het 1 op 1 lesgeven deed ik dat heel snel. Maar online? Zodat de hele wereld inclusief mijn inspiratiebronnen en leraren het konden zien? Pfffff, dat vond ik wel spannend. Was ik wel net zo goed als zij? Was ik wel goed genoeg?

Hoppa, pagina online!

Het mooie is dat toen ik die angst doorkreeg en onder ogen durfde te komen, ik dus wel voor die Facebookpagina ging. Die pagina op zich was niet zo bijzonder. Door een paar muisklikken, wat content en een aantal reviews, was mijn statement naar de wereld al vrij snel gemaakt: Ik ben Dorine en dit is wat ik doe. Jemig, wat een ontlading.

Groei!

Die persoonlijke groei was mega waardevol én nodig. De uitdaging “ben ik goed genoeg?” en “heb ik wat te vertellen?” ben ik daarna namelijk nog vaker tegengekomen. En telkens brengt het me weer een laagje dieper naar mezelf. Naar die berusting van dit is wie ik ben, dit is wat ik doe en dit klopt voor mij.  

En nu jij!

Ik kan me voorstellen dat jij ook last hebt van oordelen. Oordelen die jij hebt over jezelf of over anderen. Of de angst die jij hebt om zelf beoordeelt te worden.

Als dat zo is, wil ik je vooral uitdagen om proberen te voelen hoe het zou zijn als al die oordelen niet waar zijn. Als je nu even doet alsof al die oordelen compleet ongefundeerde bullshit zijn. Vanuit dat gevoel van vrijheid… Wat zou je doen? Wat zou je kunnen bereiken?

Als je over je angst heen stapt, kom je er vaak achter dat de wereld helemaal niet ontploft. Sterker nog: it feels amazing! Telkens als ik een angst van mezelf overwonnen had, voelde het alsof ik bergen kon verzetten (en dat is toch ook zo?!). Ik daag je uit om het voor jezelf te gaan ervaren!

Liefs, Dorine