Je kent ze wel, foto´s van laptops op het strand met een kokosnootje, de ene maand in Bali, de andere maand in Portugal. Het klinkt als een droom: werken vanaf waar je wilt met als enige benodigdheden je laptop en een wifi connectie.

 

Kom maar op met die kokosnoten!

Het was precies dat sprookje dat ervoor zorgde dat ook ik als ZZP´er aan de slag ging. Als communicatiespecialiste werkende in internationale teams, kon ik best verder werken via alleen mijn laptop. Bovendien was ik er ik toch al aan gewend dat alle communicatie via Skype verliep. Dus kom maar op met die kokosnoten!

 

Colombia

Ik woonde op dat moment in Colombia. Ik pakte mijn ouwe 1979 Jeep in, pakte mijn laptop en externe batterijen en reed richting Ecuador en Peru. Daar wilde ik vanuit kleine (of grotere dorpjes) werken. Sindsdien heb ik gewerkt op verschillende plekken en manieren vanuit:

• Kenia
• Rwanda
• Uganda
• IJsland
• Portugal
• Denemarken
• Nederland
• Ierland
• Indonesië
• Zuid-Korea
• Burkina Faso
• Tsjechië
• Marokko
• Verenigde Staten
• Bolivia
• Spanje

 

Soms werkte ik ergens voor langere tijd en soms voor een kortere tijd. Soms combineerde ik mijn bezoek aan een land met het bezoeken van vrienden of familie of speciale gelegenheden zoals een bruiloft. Soms ging ik naar een land toe omdat de bestemming me enorm aansprak. Voor een sfeer impressie kun je mijn Instagram bekijken.

 

Remote werken in een dorpje in Andalusië

 Sinds een jaar woon ik in het dorpje Salobreña in het zuiden van Spanje. Dit dorpje heeft 12.000 inwoners. Het is daarmee niet de meest voor de hand liggende bestemming voor een remote werker, maar ik wilde wonen een locatie waar ik kan fietsen, hiken en snowboarden in de bergen (de Sierra Nevada) en (kite) surfen in de Mediterraanse zee. En laat dat allemaal hier nou net mogelijk zijn! Dat in combinatie met 320 dagen zon per jaar, mango- en avocado bomen in mijn tuin en elke dag tapas was ik redelijk snel overtuigd.

 

Weinig banen

 Echter is het wel een dorpje met weinig banen, waardoor veel jongeren wegtrekken. Nou maakt het gebrek aan banen niet uit voor een remote werker, maar het maakt het wel  lastiger om gelijkgestemden te ontmoeten. De stad Granada, 60 kilometer landinwaarts, heeft een grote co-working scene. Meer dan één buitenlander is verliefd geworden op deze stad en er een leven opgebouwd (voor mij is de stad 60 kilometer te ver weg van de zee, vandaar dat ik ervoor heb gekozen dit (vooralsnog) niet mijn thuisbasis te maken).

 

Mijn werkritme en gewoontes versus die van de locals

 Aangezien er voornamelijk Spanjaarden in mijn dorp wonen, is het grappig om mijn werkritme en gewoontes te vergelijken met die van de locals.

 

Andere werktijden

 Het grootste verschil tussen mij, als Nederlandse freelancer en de gemiddelde Zuid-Spaanse freelancer zijn toch wel de werktijden! Waar ik het heerlijk vind om vroeg te beginnen en dan ook vroeger klaar te zijn, begint de gemiddelde Spanjaard niet voor 10.00 uur. Met een siësta tussen 13.00 uur  en 17.00 uur erbij betekent dat dat de gemiddelde vaak tot ongeveer 20u ´s avonds aan het werk is.

Het is dan soms ook best lastig om een co-working te vinden die voor 10.00 uur ´s ochtends open gaat. Het is voor mij soms ook verleidelijk om ook een hele slome ochtend te hebben, maar de Nederlander in mij maakt dat ik daar dan toch niet echt van geniet. Ik ga toch liever direct aan de bak en dingen wegruimen, waardoor ik het aan het einde van de dag ‘heb verdiend’ om te relaxen.  Ik merk dat de andere buitenlanders die ik ontmoet in Spanje en die ook remote werken zich over het algemeen goed hebben aangepast aan het later beginnen, maar net als ik, de lange siësta toch ook wel overslaan.

 

Deadlines? Haast?

 Deadlines en haast zijn 2 woorden die door de locals hier vaak met een korreltje zout genomen worden. De Spanjaard zal wel vaak zeggen dat hij het ´enorm druk´ heeft en met volop haast onderweg is naar iets. Als hij echter een bekende tegenkomt, kan hij rustig een half uur blijven staan om te kletsen met deze persoon. Alle ´haast´ lijkt dan opeens te zijn verdwenen. Elke keer als ik het zie, moet ik toch even glimlachen ;)

 

Luidruchtige café´s

 Daarnaast is het werken in café´s (iets wat ik vaak doe in Nederland, maar ook on the road) wat lastiger in Spanje. Laten we zeggen dat het luidruchtige mensen zijn (iets waar ik over het algemeen erg van geniet). Zet 20 Spanjaarden in een café en een Skype meeting is sowieso onmogelijk.

 

De ideale combinatie

 Ik heb het heerlijk naar mijn in Spanje. Toch heb ik bewust voor deze levensstijl gekozen, zodat ik niet per sé op één plek hoef te blijven. Dus vanuit Spanje blijf ik dit idee voortzetten (ik schrijf dit artikel nu vanuit Gran Canaria bijvoorbeeld, waar verrassend genoeg een leuke remote working/surf cultuur heerst en waar ik nu een aantal weekjes verblijf). De combinatie tussen een rustige thuisbasis en tripjes naar enerverende bestemmingen waar ik veel gelijkgestemden ontmoet, is voor mij op dit moment perfect!

Wat ik wel uit de afgelopen 3 jaar heb geleerd, is dat het sprookje dat Instagram weergeeft niet bestaat en de realiteit hard is. Ondanks de tegenslagen, zou ik op dit moment niets willen veranderen.

 

Is remote werken ook wat voor jou?

 Ik heb de voor- en nadelen van remote werken uit mijn eigen ervaring voor je op een rijtje gezet. Dit maakt het misschien voor jou gemakkelijker om te bepalen of het ook wat voor jou zou kunnen zijn.

 

Wat zijn de voordelen?

 

Ik kan werken van waar ik wil

Ik heb familie en vrienden in Nederland en voormalige schoonfamilie in Denemarken. Daarnaast heb ik vrienden over de hele wereld, ambities om surfen, fietsen en wat voor sport dan ook te combineren met werken en daarvoor naar specifieke plaatsen af te reizen. Je snapt waarschijnlijk wel dat ik in loondienst nooit genoeg dagen had om dit allemaal in 1 jaar te stoppen. Nu kan het! Ik kan in de zomer heerlijk 6 weken naar Nederland gaan en net als alle andere vrienden overdag werken en ´s avonds leuke dingen doen. Ik kan ´s ochtends surfen in Indonesië en ´s middags en ´s avonds werken. Gewoon… omdat het kan!

 

ik kan Werken wanneer ik wil

 Over het algemeen bepaal ik zelf wanneer ik werk. Zijn er golven in de zee? Dan begin ik wat later. Wil ik eerder klaar zijn die dag? Dan begin ik eerder. Siesta afspraak? Geen probleem. Soms komt mijn inspiratie zelfs pas ´s avonds. Dat is ook geen probleem, want er is niemand die mij vertelt wanneer ik precies productief moet zijn.

 

Ik leer inspirerende mensen kennen die dezelfde lifestyle delen

Tijdens mijn digital nomad momenten, waarbij ik op diverse plekken (lees: Uganda, Rwanda, Indonesië, Portugal, Ecuador, Peru, etc.) gewerkt heb, ben ik de meest interessante mensen tegen gekomen! Dit zijn mensen die dezelfde lifestyle hebben gekozen en vaak redelijk in hetzelfde vakgebied zitten. Ze lopen vaak tegen dezelfde dilemma´s aan en zonder dat ik ze al jaren ken, vind ik inspiratie bij hen. Dankzij deze mensen kom ik altijd totaal herboren uit mijn ´working away´ momenten en weet ik weer precies waarom ik het doe.

 

Geen reistijd naar kantoor

Voorheen was ik minstens 2 uur per dag bezig met van en naar mijn werk te reizen (dit was in Cali, Colombia. Er was altijd file). Nu kan ik binnen een half uur nadat ik wakker ben geworden, al echt aan het werk zijn. Met de nadruk op kan ;).

 

Ik kan meerdere dingen bijwonen

Een bruiloft in de VS en 2 maanden later eentje in Indonesië? Dat is geen probleem, want ik heb geen beperkt aantal vakantiedagen waar ik rekening mee moet houden. Ik kan om die bruiloften heen gewoon doorwerken. Ik heb dus het gevoel dat ik meer flexibiliteit heb om de belangrijke evenementen in mijn leven bij te wonen.

 

Wat zijn de nadelen?

Naast een flink aantal voordelen heeft het werken als ZZP’er in het buitenland ook een aantal nadelen. Ik benoem ze hieronder.

 

Eenzaamheid

Het werken vanuit huis klinkt leuk, maar sinds een jaar is dat huis in een klein dorpje ergens in Andalusië. Hier zijn zéker geen andere digital nomads. Het is zelfs zo dat door het gebrek aan werk de meeste Spaanse jongeren zijn weggetrokken. Hoewel ik nu een kleine gedeelde werkplek gevonden heb, was het in het begin erg eenzaam. Ik ben er namelijk achter gekomen dat je nieuwe mensen het makkelijkst via je werk kunt leren kennen. Het is dus lastig om nieuwe mensen te leren kennen als je niet echt buitenshuis werkt.

Ik moet mezelf soms echt dwingen om uit de lounge kleding te komen en het huis uit te gaan. Soms kan ik mezelf verliezen in het werk en kom ik er om 16.00 uur achter dat ik me nog niet gedoucht heb. Als ik ergens een langere tijd verblijf, is een co-working space dan ook écht een uitkomst voor mij!

 

Gebrek aan regelmaat

Hoewel het me zo aanspreekt en dat de hele reden is dat ik voor deze lifestyle kies, breekt het soms ook. Het is lastig om echt vriendschappen te onderhouden. En laten we het maar al helemaal niet hebben over een stabiel liefdesleven.

 

Wifi-stress of falende computers

 Dit klinkt heel erg als een probleem van een millenial. Aangezien dit toch de enige 2 dingen zijn waar mijn hele inkomen van afhankelijk is, heb ik veel te veel stressmomenten gehad over opeens wegvallende wifi connecties en falende computers in de rimboe. En als het wifi netwerk het al doet, zul je nét zien dat er een grote groep 15-jarigen hun verjaardag komen vieren of een groep bejaarden hun 80e verjaardag. Ik weet niet wat meer lawaai maakt.

 

Gebrek aan financiële zekerheid

 Het geeft mij meer stress dan ik had verwacht om alle eindjes aan elkaar te moeten knopen. Het is zelfs meer stressvol dan elke stressvolle baan ik ooit eerder heb gehad, terwijl ik toch een zeer minimaal leven leid. Dit is dan ook de reden dat ik op dit moment heb gekozen voor een langdurig contract voor 4 dagen per week. Helaas heb ik daarvoor wel qua werktijden flexibiliteit op moeten geven. Dit is namelijk, hoewel remote, een 9-5 baan. Ik merk dat ik dat best lastig vind.

 

Je moet jezelf continu kunnen motiveren en pushen

 Er zijn geen collega´s die dit voor je doen en er zijn zóveel afleidingen thuis.Namelijk: mijn 3 schattige poezen die graag bovenop het toetsenbord zitten, de was, de afwas, de planten die water moeten krijgen; je kent het wel. Zéker als er een klus ligt te wachten die ik eigenlijk heel graag voor me uit zou willen stellen, is het soms enorm lastig om mezelf te motiveren.

Het is nooit klaar

 De verleiding om nog éven dat mailtje te sturen en tóch nog even wat te doen is groot. Ik mis soms wel eens de kantoordeur die om 17.00 uur dicht gaat en waarna ik niet aan mijn werk hoef te denken tot de volgende ochtend om 08.30 uur.

 

De ´Jij bent ook altijd op vakantie´ reactie

 Ik ben er met de jaren beter in geworden, maar het merendeel van de mensen neemt je uiteindelijk toch niet echt serieus. Ik vind het nog steeds niet prettig om tijden een gesprek met een klant te laten merken dat ik op de Canarische Eilanden ben. We hebben namelijk het idee dat de echte harde en serieuze werkers in pak op kantoor zitten. De rest die doet maar wat.

 

Hoe denk jij erover?

Wie is mij al voorgegaan en heeft het geprobeerd? En wie zou het wel willen proberen of lijkt het helemaal niets? Ik ben erg benieuwd naar hoe jij tegen het werken als ZZP’er in het buitenland denkt. Laat het dan ook vooral in een reactie onder dit bericht weten!

 

En bovenal, wie komt er langs in Salobreña? Lijkt me leuk!